Την Παρασκευή 15-12-2023, το Σχολείο μας πραγματοποίησε ημερήσια εκδρομή, σύμφωνα με τον ετήσιο προγραμματισμό του στην Ακράτα και στα Καλάβρυτα. Συμμετείχαν οι Γ΄, Δ΄, Ε΄και ΣΤ΄ Τάξεις του Σχολείου.
Στην Ακράτα η Γ΄τάξη επισκέφτηκε την Πινακοθήκη της πόλης και οι Δ΄, Ε, και ΣΤ΄τάξεις παρακολούθησαν το Πρόγραμμα του Περιβαλλοντικού Κέντρου Ακράτας με τίτλο ¨Γνωρίζοντας τις ακτές μας¨.
Στα Καλάβρυτα επισκεφτήκαμε το μοναστήρι της Αγίας Λαύρας και τον Τόπο Θυσίας, όλες οι τάξεις που συμμετείχαν στην εκδρομή. Μετά την επίσκεψή μας στην Ακράτα, μεταβήκαμε στον σταθμό του Οδοντωτού Σιδηροδρόμου, στο Διακοφτό και ανεβήκαμε στα Καλάβρυτα.
Περιβαλλοντικό Κέντρο Ακράτας - Πρόγραμμα: ¨Γνωρίζοντας τις ακτές μας¨:
Το πρόγραμμα σχετίζεται με τη θάλασσα του Κορινθιακού που αποτελεί
μια μικρογραφία της Μεσογείου (θάλασσα κλειστή, με μια φυσική και μια
τεχνητή έξοδο). Οι ακτές έχουν γνωρίσει μεγάλη ανάπτυξη και λίγα φυσικά
σημεία απομένουν στη νότια πλευρά. Η εργασία πεδίου έλαβε χώρα στην παραλία Κρυονέρι λίγο Δυτικά της
Ακράτας. Εκεί συνυπάρχει ένα μικρό λιμάνι με ένα φυσικό κομμάτι
αμμουδιάς και βραχώδους ακτής με φυσική βλάστηση.
Οι μαθητές χωρίστηκαν σε ομάδες και με την καθοδήγηση των υπευθύνων ενεπλάκησαν σε δραστηριότητες με στόχους:
- τη γνωριμία με το θαλάσσιο και παράκτιο περιβάλλον της περιοχής,
- την κατανόηση της σχέσης ανθρώπου και θάλασσας,
- την επαφή με δραστηριότητες που επηρεάζουν τις ακτές και την ιδιαιτερότητα του παράκτιου οικοσυστήματος,
- την κατανόηση του τρόπου που η θάλασσα και οι ακτές επηρεάζουν στην παράδοση και στις τέχνες.
Πινακοθήκη Ακράτας:
Η Δημοτική Πινακοθήκη Ακράτας αποτελεί τη μοναδική Πινακοθήκη του Δήμου
Αιγιαλείας και είναι το πνευματικό “παιδί” και έργο ζωής της Ζωής Ψαρρού. Η ζωή Ψαρρού δώρισε από τη προσωπική της συλλογή 55 σημαντικά έργα τέχνης σπουδαίων Ελλήνων εικαστικών και με αυτή της την ενέργεια ενέπνευσε και άλλους συμπολίτες της να
υιοθετήσουν ανάλογες πράξεις δωρίζοντας επίσης έναν μεγάλο αριθμό
ζωγραφικών έργων παλαιών και νέων δημιουργών. Στεγάζεται στο νεοκλασικό κτίριο της πλατείας Ελευθερίας. Ξεχωρίζει επίσης και από
την εικαστική παρέμβαση που κοσμεί τον τοίχο του κτιρίου της Πινακοθήκης. Όλη η ιστορία της ευρύτερη περιοχής ζωντανεύει στο μέχρι
πρότινος άψυχο ντουβάρι, μέσα από μια εξαιρετικά εμπνευσμένη
τοιχογραφία, δίνοντας παράλληλα ζωή στο ίδιο. Ο Τάσος και η Γκόλφω από
τη βουκολική παράδοση, τα μυθικά Ύδατα Στυγός, ο Χελμός, ο Κράθης
ποταμός αλλά και κυρίες μιας άλλης εποχής είναι μόνο μερικά από τα
θέματα.


Στην Πινακοθήκη μας υποδέχτηκε η κ. Ειρήνη Παμπούκη, όπου χώρισε τους μαθητές σε ομάδες κι εφάρμοσε ωριαίο πρόγραμμα περιήγησης με στόχο να εμπλέξει ενεργά τους μαθητές και να διατηρήσει αμείωτο το ενδιαφέρον τους. Την ευχαριστούμε πολύ.
Η πινακοθήκη φιλοξενεί έργα σπουδαίων Ελλήνων εικαστικών.Οδοντωτός Σιδηρόδρομος:Μετά το πέρας του Προγράμματος του Περιβαλλοντικού Κέντρου Ακράτας μεταβήκαμε στο Διακοφτό, από όπου πήραμε τον Οδοντωτό να πάμε στα Καλάβρυτα.
Αφού φτάσαμε στα Καλάβρυτα, ήταν πλέον η ώρα για μια ανάπαυλα και φαγητό κι αυτό κάναμε. Αφού πήραμε δυνάμεις συνεχίσαμε κι επισκεφτήκαμε τη Μονή Αγίας Λαύρας. Εκεί μας ξενάγησε και μας μίλησε Μοναχός της Μονής. Η Αγία Λαύρα είναι ιστορική μονή στα Καλάβρυτα μια από τις αρχαιότερες μονές του ελληνικού και κυρίως του πελοποννησιακού χώρου, γνωστή ως τόπος έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης, σύμφωνα με διαδεδομένη στην Ελλάδα εξιστόριση. Σύμφωνα με άλλες απόψεις το συγκεκριμένο γεγονός αποτελεί απλώς θρύλο. Ο πολυτιμότερος θησαυρός που βρίσκεται στο μοναστήρι είναι το λάβαρο της ορκωμοσίας των αγωνιστών του 1821
(το παραπέτασμα της Ωραίας Πύλης του Ναού), η πρώτη, δηλαδή, σημαία του
ελληνικού έθνους που βρίσκεται μαζί με τα όπλα των αγωνιστών του 1821. (Πηγή: Βικιπαίδεια)
Η Μονή Ιδρύθηκε από έναν συνασκητή του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτη, το μοναχό Ευγένιο, το 961
μ.Χ. Η αρχική της θέση ήταν 300 μ. περίπου ΝΔ της σημερινής στην
τοποθεσία "Παλαιομονάστηρο". Αυτή η πρώτη μονή καταστράφηκε ολοσχερώς από φωτιά
το 1585.
Στη συνέχεια, η Μονή έμεινε έρημη για 15 χρόνια ώσπου κάποιος
Καλαβρυτινός ράπτης ονόματι Ιωάννης, αποφάσισε να αφήσει τα εγκόσμια και να ξαναχτίσει τη μονή
της Αγίας Λαύρας. Το 1689
η μονή μεταφέρθηκε στη σημερινή της θέση. Το 1826 ο Ιμπραήμ
πυρπόλησε το μοναστήρι αλλά οι μοναχοί είχαν προλάβει να το
εγκαταλείψουν και να πάρουν μαζί τους τα περισσότερα κειμήλια.
Ανοικοδομήθηκε στα 1828,
με την ίδρυση του νέου Καθολικού (του τρίτου κατά σειρά) στον τύπο της
βασιλικής με τρούλο, ερειπώθηκε από το σεισμό της 24ης Ιουλίου 1844 και χτίστηκε πάλι το 1850. Στις 14 Δεκεμβρίου του 1943
πυρπολήθηκε ή Μονή και εκτελέστηκαν από τους Ναζί όσοι μοναχοί δεν
είχαν εγκαταλείψει το μοναστήρι. Τέλος, το 1950 αναστηλώθηκε στη
σημερινή της μορφή.
Η Μονή στην πορεία της υπήρξε πατριαρχική, σταυροπηγιακή, «βασιλική» και
απέκτησε μεγάλη ακίνητη και κινητή περιουσία, ενώ κατά καιρούς
προσκολλήθηκαν σ' αυτήν μικρότερες Μονές (Αγία Τριάς, Φιλοκάλη κ.ά.) με
αποτέλεσμα στη μεγαλύτερη ακμή της να έχει περίπου 1000 μοναχούς. (Πηγή: Βικιπαίδεια)


Επόμενος σταθμός της επίσκεψής μας ήταν ο Τόπος Θυσίας των Καλαβρυτινών. Πρόκειται για ξεχωριστό μνημείο της πόλης
και Ιερό Προσκύνημα για κάθε επισκέπτη. Βρίσκεται στο λόφο του Καπή, ανατολικά της πόλης των Καλαβρύτων (500 μέτρα από το κέντρο),
στο δρόμο προς Χιονοδρομικό Κέντρο. Στη Ράχη του Καπή οδηγήθηκαν 677 άνδρες
από 14 χρονών και πάνω από τους Γερμανούς κατακτητές στις 13 Δεκεμβρίου
1943, όπου και τους εκτέλεσαν. Σήμερα στη ράχη του Καπή βρίσκεται ένας μεγάλος Σταυρός που θυμίζει το
αποτρόπαιο έγκλημα. Στις στήλες που περιβάλλουν τον κεντρικό χώρο
αναγράφονται τα ονόματα των οικογενειών των Εκτελεσθέντων. Στην
κατακόμβη είναι αναρτημένα μικρά καντήλια ισάριθμα με τις οικογένειες
των εκτελεσθέντων.